Rem’s Row 2.0 – Het Laatste Nieuws, Flessenzoektocht.
Rust? Hoezo rust?
Kijk dan toch: acht oude Franse vaten vol met Rem’s Row. Binnen ligt de wijn zachtjes te snurken. Dat klinkt misschien raar, maar serieus: de gistcellen zijn de laatste suikers aan het opeten, en dat betekent dat er nog wat koolzuur vrijkomt via de ontluchtingsbuisjes bovenop.
Heerlijk. Rust.
Mooi, kan ik naar het strand. Was dat maar waar! Behalve langsgaan bij mensen die alles weten over de Zuid-Afrikaanse wijnindustrie en experts op het gebied van pinotage heb ik het druk met de vraag: hoe zorg ik dat m’n schatje straks patent verpakt de wereld in gaat? Fles, etiket, afsluiting: iemand moet het regelen. Dus spreek ik af met een vertegenwoordiger van een Kaapse drukker, gespecialiseerd in etiketten. Hij laat me achter met een waaier. ‘Laat maar weten welke kleur het wordt.’ Daar doe ik rustig een avond over.
Dan de fles. De Aussie Rem’s Row zit in een fraaie, rechte fles, door velen bewonderd – en destijds een beetje op de gok, via de website van de Australische bottelaar, gekozen.
Ik wil weer zoiets. Met die fles onder de arm ga ik te rade bij Jacomin, chef logistiek, een van de gezelligste kamergenoten in het Bosman-kantoortje waar ik regelmatig met mijn laptop aanschuif, én in haar vrije tijd surfdudess. Allerlei Bosman-flessen haalt ze tevoorschijn die er precies op lijken. Maar toch ook weer niet.
De ene is een paar millimeter korter, de ander blijkt iets taps af te lopen. Niet alle flessen blijken te kunnen samengaan met een schroefdop (dat besluit heb ik gelukkig al genomen). Petrus, die als algemeen Bosman-directeur alle wijnen mét flesmodel natuurlijk uit z’n hoofd kent, komt erbij. ‘Ah, maar is dat niet…’ Samen verdwijnen ze via een laddertje in het heilige der heiligen: de ondergrondse Bosman-kelder vol collector’s items, een plek waar mensen zoals ik niet zomaar mogen komen (en waar, hoop ik stiekem, één Rem’s Row 2.0 straks lekker oud mag worden). Twijfelend komen ze weer naar boven met bestofte exemplaren die… Ja, exact! Precies! …. Oh nee, de kleur is anders.
Mij begint het inmiddels een beetje te duizelen: hoeveel verschillende wijnflessen bestaan er wel niet?! Ieder model heeft een eigen nummer, doorgaans makkelijk te vinden net boven de onderrand. Zo zegt de Australische fles AG 027, waarbij ‘AG’ staat voor ‘antique green’. Maar het ene groen is blijkbaar het andere niet. Ik zal jullie er niet mee vermoeien, maar de flessenzoektocht is nog niet ten einde.
Over rust gesproken: zoek die niet op het platteland, zo heb ik andermaal ontdekt. Doorgaans word ik ’s ochtends wakker van tractors, ‘bakkies’, minivans en stevige graafmachines die rond zes uur iets in de wijngaarden rond mijn huisje te zoeken hebben. In het hart van de farm, waar ik overdag vaak ben, is altijd wel iemand juist een raam aan het repareren, een haperende wijnpers aan het fiksen, een nieuw beveiligingssysteem aan het aanleggen, het gras aan het maaien, of, zoals vandaag: een boomspeelhut aan het bouwen. Voor de kleine Bosmannetjes.
Mij hoor je niet klagen. Ik wil alleen maar zeggen: ik ken straten in Amsterdam-West die stiller zijn.
hartelijke groet van Remke
voor meer foto’s en berichten, kijk ook op: www.facebook.com/remsrow of twitter: @remkedelange
